Uważny obserwator zauważy na starych pocztówkach charakterystyczne „kocie łby” na wielu gliwickich ulicach.

Praktycznie wszystkie ulice centrum miasta posiadały taką nawierzchnię.

   Powojenne fotografie odsłaniają tę prawdę, zwłaszcza w albumie Piotra Janika  z lat budowy powojennych Gliwic.

Nie wiadomo kiedy zaczęła się era asfaltu w mieście. Beztrosko zalewano nim kostkę brukową, ufając że takie podłoże jest odpowiednie. I to bez żadnej dodatkowej pracy! Corocznie po zimie możemy zaobserwować na naszych ulicach śliczną kostkę brukową wyglądającą ciekawie przez dziury w asfalcie na ten nasz świat.

   Wypolerowana oponami aż się prosi by ją zostawić w spokoju. Przynajmniej na ulicach nieprzelotowych miasta, gdzie oryginalny stary granitowy bruk przystoi XIX- wiecznym kamienicom. Chodniki dla pieszych wykonane z granitu wytrzymały wiele dziesiątków lat.

   Ale w przypadku tego chodnika przy Katedrze p.w. Św. Piotra i Pawła nie udało się uratować zabytkowego charakteru miejsca. Stare olbrzymie płyty granitowe ustąpiły miejsca zwykłej betonowej kostce która bardziej nadaje się na parking samochodowy niż na chodnik do starego kościoła.

   Dobrze że na niektórych podwórzach domów zachował się inny klimat. Zajrzyjmy w te miejsca.