Uczęszczał
do gimnazjum w Głubczycach, seminarium dla chłopców i gimnazjum im.
Mateusza we Wrocławiu oraz do gimnazjum w Opolu. Od 1877 do 1881 roku
studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim oraz w Seminarium dla
Księży w Pradze. W roku 1888 obronił doktorat we Wrocławiu na
podstawie dysertacji „De evengelio secundum Hebraeos” uzyskując
tytuł doktora teologii.
Po
święceniach kapłańskich w roku 1881 w Pradze był początkowo
nauczycielem domowym, potem nauczycielem religii w gimnazjum w Gliwicach i
od 1890 roku proboszczem, a później arcykapłanem w Pyskowicach.
Johannes
Chrząszcz pisał o Maryi z Lourdes (1888), św. Wojciechu (1897), św.
Jacku, błogosławionym Czesławie i błogosławionej Bronisławie
(wszyscy z Górnego Śląska) – 1897, Historię Kościoła na Śląsku
(1908), Historie miast Pyskowice i Toszek (1900/1927), Gliwic (1907), Głubczyce
(1912), Krapkowic (1922) i Białej oraz artykuły historyczne. Szczegóły
znajdują się w Górnośląskim Leksykonie Literatury, część I Franza
Heiduka.
W
1903 roku założył konwikt oraz - z tajnym radcą Schillerem Górnośląski
Związek Historyczny w Opolu.
|