Urodził się w Ellrich k. Nordhausen w południowym Harzu, w rodzinie bardzo skromnego rzemieślnika. Zaczynał pracę w kopalni srebra jako górnik, a potem ślusarz, ale jego zdolności i sumienność zwróciły uwagę wizytującego kopalnię Redena, który zaproponował mu pracę na Śląsku, przedtem jednak posłał go na nauki do nadradcy górniczego Buecklinga obeznanego z budową maszyn parowych. 

   W 1792 roku mianowany został mistrzem budowy maszyn parowych w Tarnowskich Górach. W sumie zbudował ich ponad 50, a w 1806 stanął na czele nowootwartego oddziału budowy maszyn parowych w Hucie Gliwickiej, który stał się wzorcowym dla całych Niemiec. Jednocześnie został mianowany inspektorem maszynowym i kierował całością prac związanych z tymi maszynami na Górnym Śląsku i zagłębiu wałbrzyskim. W uznaniu wielkich zasług król Fryderyk Wilhelm III mianował go 9.3.1825 dyrektorem maszynowym.

   Był również zaangażowany społecznie – pełnił funkcję prowizora w gminie ewangelickiej, a jednocześnie wspierał renowacje kościoła Wszystkich Świętych.

   Ożenił się z Christianą Zweigel, córką lekarza powiatowego w Tarnowskich Górach, mieli syna i dwie córki, córka Henrietta wyszła za mąż za F.L.Beyerhausa wybitnego modelarza gliwickiej huty.