Gottlieb Ernst Friedrich Jacob urodził się w Pszczynie jako syn rektora.

   Jego ojciec był kierownikiem szkoły ewangelickiej w Pszczynie od 1 lipca 1784 do odejścia na emeryturę w 1826 roku i dał się poznać jako nauczyciel wymagający, ale doskonale przygotowujący uczniów do dalszej nauki (zmarł 24 kwietnia 1832).

   Szkoła ta (obecnie Liceum Ogólnokształcące) jest najstarszą szkołą na ziemi pszczyńskiej. Założył ją hrabia Erdmann von Promnitz. Była to początkowo dwuklasowa ewangelicka szkoła elementarna. Pierwszym opiekunem szkoły został pastor Machal z Cieszyna. Już w 1743 roku otwarto w szkole klasę polskojęzyczną (przetrwała do 1865 roku). W 1765 roku oficjalna jej nazwa brzmiała Książęca ewangelicka szkoła miejska (Fuerstliche evangelische Stadtschule); w 1867 roku przemianowana na progimnazjum książęce niemieckie, bez klas polskich, a 15 lipca 1872 na pełne rządowe gimnazjum. Dyrektorem był dr Emil Schönborn. Jako: Königliches Gymnasium – Evangelische Fűrstenschule Hochbergianum funkcjonowała do 24 czerwca 1922 roku.

   Do 1784 roku szkoła miała charakter trzyklasowej elementarnej szkoły wyznaniowej. Pierwszym jej nauczycielem i rektorem był Daniel Gretcovius, rodem
z Pszczyny. Nawiązywała do tradycji wyznaniowej szkoły ewangelickiej. Nauka kosztowała 2–3 talary czesnego rocznie. Nadzór nad szkołą sprawował miejscowy pastor zboru polskiego, a później i niemieckiego, Zygmunt Bartelmus z Bielska. Następnym rektorem był Jan Fryderyk Jacob (1784–1826), za którego czasów ograniczono już stopniowo prawa języka polskiego w szkole i uczniowie uczyli się religii pół lekcji po polsku i pół po niemiecku. Od 1826 do 1836 roku rektorem szkoły był pastor Ludwik Flotov, wtedy to poziom nauki w szkole spadł do rzędu zwykłej szkoły elementarnej.

   W pszczyńskim gimnazjum uczył się Karol Miarka starszy z Pielgrzymowic, nauczyciel i społecznik, założyciel czasopisma „Katolik”. Przed wojną uczęszczali tu potomkowie rodów szlacheckich m.in. Radziwiłłów, Zamoyskich, Sapiehów, Potockich i Czetwertyńskich.

   Gottlieb Jacob studiował w Halle i we Wrocławiu. W 1818 roku został intendentem gminy ewangelickiej w Pszczynie. Superintendentem w roku 1836.

   W uznaniu zasług odznaczony został Orderem Czerwonego Orła III klasy ze wstęgą. W zakrystii wisiał jego portret, niestety ślad po nim zaginął. Pogrzeb odbył się na Cmentarzu Hutniczym 21 listopada 1865 roku, po południu. W pogrzebie wzięli udział Królewski Superintendent Abicht i dziesięciu duchownych diecezji, oprócz tego reprezentacje wszystkich miejskich urzędów i korporacji.

   „Pełen godności w swej zewnętrznej postaci, imponujący wielkością, liberał i wróg wszelkiej obłudy, otwarty, zacnego usposobienia, wybitnym darem wymowy obdarzony, ufundował sobie w sercach gminy stały pomnik. Był ze wszystkich tutaj czynnych duchownych tym najbardziej popularnym i lubianym”

   Okazały pomnik wystawili mu przyjaciele – niestety dziś nie wiadomo gdzie się znajdował i jak dokładnie wyglądał. Podczas prac na cmentarzu odnaleźliśmy fragment marmurowej płyty – zachowane fragmenty wyrazów, nie pozostawiają wątpliwości, że stanowiła ona element nagrobka.

    Na Cmentarzu Hutniczym pochowana jest również jego żona Henrietta z domu von Klöber zmarła 22.2.1843 r.

W „Oberschlesische Wanderer” znajdujemy poświęcone jej wspomnienie napisane przez męża.