|
|
|
|
|
|
|
|
Urodził się w Lingen w Dolnej Saksonii w licznej rodzinie kaznodziei i
przewodniczącego rady kościelnej Christiana.
W 1854 roku ukończył Akademię Górniczą w Clausthal i rozpoczął pracę
w górnictwie. Po złożeniu egzaminów górniczych został zatrudniony
w hucie „Rote Hütte” w Harcu, gdzie został
mianowany mistrzem hutniczym.
życiorys
genealogia |
|
|
|
|
|
|
|
|
Wiosną 1871 przeniesiony do huty w Gliwicach, już w roku następnym objął
jej kierownictwo aż do roku 1902. Na tym stanowisku przebudował i
gruntownie zmodernizował zakład. Był uznanym badaczem w dziedzinie
hutnictwa. Huta Gliwicka była w tym okresie rodzajem wyższej szkoły dla
hutników. Mianowany radcą górniczym,
a następnie tajnym radcą górniczym.
|
|
|
|
|
|
|
|
Żywo interesował się warunkami życia pracowników. Zbudował domy dla
urzędników i robotników, salę jadalną, ogród wypoczynkowy, łaźnię,
szkołę zawodową, utworzył kasy pośmiertną i zapomogową. To on
zatwierdził przekazanie dzielnicy hutniczej miastu.
|
|
|
|
|
|
|
|
Był członkiem
magistratu i radnym miasta, członkiem rady w gminie ewangelickiej,
deputowanym do synodu ewangelickiego, kuratorem Szkoły Maszynowej i
Hutniczej, przewodniczącym Towarzystwa Niemieckich Odlewni Żelaza w
latach 1872-1902, współtwórcą i członkiem rady Huty Żelaza Górnego
Śląska.
Był
także uznanym naukowcem, autorem prac z dziedziny hutnictwa - wykładał
hutnictwo w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu, a w
1911 roku Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu nadała mu tytuł
doktora honoris causa w dziedzinie hutnictwa. |
|
|
|
|
|
|
Z okazji jego odejścia
na emeryturę zorganizowano uroczystości świadczące o tym jak wielkim
uznaniem się cieszył.
W
uznaniu zasług - zarówno dla zakładu jaki dla miasta, udekorowano go
Orderem Czerwonego Orła III klasy. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Na cmentarzu hutniczym pochowany jest również jego syn Paweł, poległy
w I wojnie światowej.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
