Gliwickie Metamorfozy

Oskar Troplowitz 186327.04.1918

Małgorzata Malanowicz

Gliwice 2005
www.gliwiczanie.pl gliwickie_metamorfozy@op.pl  


 

 

       
   Wielu ludzi zna charakterystyczne, ciemnoniebieskie pudełka z białym napisem, zawierające krem Nivea. Ale niewielu wie, że wynalazca tego kremu Oskar Troplowitz był mieszkańcem Gliwic. Był jednym z dwojga dzieci Ludwika Troplowitza i Agnes Mankiewicz.

       
   Ród Troplowitzów był dobrze znany w Gliwicach. Rodzina ta prowadziła na wielką skalę handel winem, co prędko uczyniło ich bogatymi. Posiadali winiarnię na rynku w Gliwicach, natomiast Ludwik ojciec Oskara, miał firmę budowlaną. W roku 1861 wybudował w Gliwicach nową synagogę, wg projektu Salomona Lubowskiego. Synagoga ta została podpalona w 1938 roku podczas Nocy Kryształowej.

       

   Przejął firmę ojca, choć tego nie pragnął – z wyboru został farmaceutą, jak jego wuj Gustaw Mankiewicz. Studiował farmację we Wrocławiu. W roku 1890 kupił od Paula Carla Beiersdorfa fabrykę  kosmetyków. Wyroby tej fabryki „występowały” nadal jako wyroby Beiersdorfa, ale technologia produkcji była już całkowicie nowa. Zmodernizował zarządzanie i zmechanizował procesy produkcyjne.

   Wynalazł pierwszą pastę do zębów i leukoplaster (pierwszy w świecie plaster samoprzylepny). Jednak największym wynalazkiem Oskara były mydło i krem Nivea. Nazwa „Nivea” pochodzi z łaciny i oznacza „śnieżnobiały”. Praca nad tym najbardziej znanym kremem trwała długo i zakończyła się sukcesem, dopiero wtedy gdy Oskar kupił od doktora Izaaka Lifschutza patent  na  euceryt - szczególną  emulsję, dzięki której krem nabierał właściwej konsystencji.

   Oskar Troplowitz był dobrym przedsiębiorcą. Troszczył się również o swoich pracowników.

   Gliwice odwiedził po raz ostatni w 1918 roku, a 27 kwietnia tegoż roku zmarł na hamburskiej ulicy na udar mózgu. Grób rodzinny Troplowitzów i Mankiewiczów został uznany przez urząd ochrony zabytków miasta Hamburga za pomnik kultury, którego utrzymanie i ochrona "leży w interesie społecznym".

       

 

 

       

Materiały źródłowe: www.glywice.de.tf