Obecnie torfowiska w całej wysokorozwiniętej Europie znajdują się pod ochroną. Obowiązują międzynarodowe umowy chroniące mokradła. Republika Czeska przystąpiła w roku 1990 do Konwencji Ramsarskiej, w której między innymi Czechy zobowiązują się do ochrony torfowiska rejvizskiego jako regionalnie cennego mokradła. Kolejną ogólnoeuropejską ochronę teren ten zyskał w roku 2005 poprzez zaliczenie go do terenów objętych ochroną formatu europejskiego w ramach systemu terenów objętych ochroną Natura 2000.

Torfowisko rejvizskie, oprócz ochrony europejskiej, jest objęte ochroną jako część przyrodniczego dziedzictwa narodowego także czeską ustawą o ochronie przyrody. Już w roku 1955 teren ten (celem zachowania naturalnych i samoistnych procesów) został ogłoszony państwowym rezerwatem przyrody, a w roku 1992 teren ten został zaliczony do narodowych rezerwatów przyrody, które są objęte ścisłą ochroną i równocześnie są najcenniejszymi terenami w Czechach.

Uzdrowisko Priessnitza to najstarsze uzdrowisko z wodami leczniczymi na świecie. Swoje istnienie i sławę zawdzięcza genialnemu, rodem z Jesioników, Vincentowi Priessnitzowi (1799 – 1851).

Początkowo założył on na Gräfenbergu skromny instytut wodoleczniczy i w ten sposób zapoczątkował nową metodę leczniczą – hydroterapię. Vincent Priessnitz osiągnął to, co za jego czasów było niemożliwym – przekonał o swojej racji komisję cesarską i otrzymał w 1837 r. pozwolenie na działalność instytutu wodoleczniczego i wprowadził nową formę leczenia z zupełnie innym podejściem do chorego. Z ponurych wnętrz wyprowadził go na łono przyrody, dostosował do codziennego, regularnego trybu życia, przekonał do drzemiącej w wodzie i powietrzu siły, wyeliminował szkodliwe czynniki, uwolnił go od zmartwień codzienności, dał mu nową nadzieję i radość z życia. Vincent Priessnitz leczył człowieka w zgodzie z prawami przyrody i przywracał mu utracone zdrowie.