Roz trefiou farorz ze Sobiszowic jednego inkszego ksiyndza i tak sie stouo ize zaczli se godac. Przi tyj godce merknou nosz farorz, co tyn inkszy ksiondz mo zamiast jednyj nogi  konske kopyto. Zaro sie tysz kapnou z kim mo do czyniynio. To bou dziobou, i tyn dziobou forszlagowou mu jedna weta. 

Szuo o to, kery szafnie jedyn srogi kamiyn przeciepnonc do nastympnyj wsi, a tyn kery to szafnie to do niego bydom nolezec wszyske duszyczki od ludziow ze Sobiszowic.  Udo sie to farorzowi, to bydom dzwonic dzwony we nastympnyj wsi. Udo sie to dziobuowi, to bydzie we tyj nostympnyj wsi zaro pieronowo burza.  Tak sie tysz stauo ize sie oba wetli.   Dziobou chciou zaro sie probowac, ale ize prawie bouo swiynto, to farorz zgodziou sie dopiyro na nostympny dziyn. Dziobou przistou na to i narazie sie paczou stracic. A nosz farorz pojechou blank gibko do tyj nostympnyj wsi i se obsztalowou tak, co na drugi dziyn gynau o jednyj godzinie bydom dzwonic we kosciele w tyj wsi. 

Na drugi dziyn dziobou i farorz wuaziyli na wieza koscioua i kozdy nios fest ciynzki i wielki kamiyn. Jak sie dziobou roz obruciou, to farorz popryskou mu tan kamiyn swiynconom wodom. Tyn kamiyn robiou sie dziobuowi coroz to wiyncyj ciynzki  i polou dziobua we rynce. Jak prziszua jedna (piyrszo po pouedniu) farorz sciepnou kamiyn ze wiezy a dzwony we nostympnyj wsi zaczuy dzwonic. We tyn czas dziobou se ino pomyslou co niymo szans ta weta wygrac. Zaczon ryczec jak to dziobuy majom moda, i kopnou we odniego kamiyn tym konskim kopytym. Kamiyn od dziobua leciou bez luft i doleciou aze do lasa kole Laband. Tam lezy do dzisiej i do dzisiej idzie na nim se oglondnonc odcisniony slad od kopyta.