Pałac z 1889 roku położony jest na skraju lasu. Zbudowany na planie prostokąta z dwoma małymi skrzydłami. W bocznej części pałacu znajduje się ośmiokątna, nakryta podwójnym dachem cebulowym, okna wieży zwieńczone tympanonami. Pałac nakryty dachem mansardowym. Prawe skrzydło przy poddaszu zwieńczone charakterystycznymi ślimacznicami. W obramowaniach okien ciekawa sztukateria. Nad wejściem kartusze herbowe Furstenbergów i Donnersmarcków.

   Obecnie w pałacu znajduje się Państwowy Ośrodek Pomocy Społecznej „Szkoła Życia”, opiekujący się osobami upośledzonymi umysłowo.

   Stary zamek przetrwał jak pamiętają najstarsi mieszkańcy do lat trzydziestych naszego stulecia. W roku 1934 rozpoczęto budowę Kanału Gliwickiego, który miał zastąpić Kanał Kłodnicki. W tym czasie zamek został zburzony, gdyż znajdował się w miejscu w którym miał przebiegać kanał. Za okres budowy nowego pałacu można przyjąć połowę XVIII wieku. Otoczony pięknym parkiem, który sięgał, aż do torów kolejowych. Budynek ten liczył około 25-ciu pokoi, na parterze znajdował się obszerny hall oraz pokoje gościnne, na piętro prowadziły szerokie schody, które w części półpiętra rozchodziły się w dwie strony. Na pierwszym piętrze znajdowały się pokoje oraz sala balowa, z której prowadziło wyjście na rozległy taras. Hrabiostwo von Welczek zamieszkiwało w zamku do końca II wojny światowej. W roku 1948 do zamku został przeniesiony zarząd PGR. Z powodu problemów finansowych PGR nie odrestaurował zamku, który powoli popadał w ruinę. Po kilku latach wybudowano baraki do których przeprowadził się zarząd PGR natomiast zaniedbany zamek opustoszał aby następnie dać schronienie Cyganom. W latach 60-tych w ramach akcji "likwidacji śladów niemczyzny" zamek został wysadzony w powietrze przez brygadę Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego.

   Znajduje się tutaj piękny barokowy pałac, pochodzący z XVIII w. Zbudowany został przez ród Lowencronów, na fundamentach renesansowego zamku obronnego Kokoszów z przełomu XV i XV. Następnie przebudowany przez Strachwitzów w II poł.XIX w. Pałac usytuowany jest na wzniesieniu, otoczony parkiem krajobrazowym. Zasadniczo jednopiętrowy, (częściowo dwu-) z wieżą o hełmie cebulastym. Na zewnątrz znajdują się dwa kartusze herbowe, trzymane przez lwy: jeden Kokoszów, drugi Lowencronów oraz dwie płaskorzeźby marmurowe, przedstawiające sceny mitologiczne.

   Pałac mieści dziś Ośrodek Rehabilitacyjny dla Dzieci i jest niestety niedostępny.

   Późnobarokowy pałac z pierwszej połowy XVIII w. Teren jest ogrodzony, więc budynek możemy obejrzeć jedynie zza płotu. Budynek pałacu usytuowany jest na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, nakryty dachem mansardowym. Od frontu znajduje się taras. Obiekt pozbawiono sztukaterii -  prawdopodobnie pełnił funkcję magazynu. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.

   Pałac na planie litery "L" z 1756 roku wzniesiony dla rodziny  Stockmannów - przebudowany kilkakrotnie. Kryty dachem mansardowym. W piwnicach sklepienia kolebkowe. Oficyna z połowy XIX wieku, murowana z kamienia. Obecnie opuszczony i zdewastowany.

   Pałac rodziny Grotowskich, z połowy XVIII w., przebudowany w 1964 roku. W elewacji tylnej czworoboczne wieże.

   Dwór rodziny von Raczek z XVII w., przekształcony w latach 1878 i 1964 r. Zachował się portal kamienny z kartuszem herbowym. Wokół pozostałości parku z II poł. XIX w.  o pow. 2,3 ha

   Pierwszy późnobarokowy pałac został wybudowany przez Annę von Winter w 1781 roku. Obecny budynek powstał w 1877r. na jego fundamentach dla rodziny Von Gröling. Pałac zbudowany na rzucie prostokąta, dwukondygnacyjny, murowany z cegły klinkierowej, podpiwniczony – wykazuje cechy tzw stylu Tudorów. Od frontu dwie koliste wieże z krenelażem z nakryciem stożkowym. Na pobliskim cmentarzu przy ścianie drewnianego kościoła - grób rodziny.