Historia Łabęd sięga początków XIII wieku - pierwsza wzmianka
pochodzi z 1276 roku. Do roku 1671 wieś znajdowała się w
posiadaniu Colonnów z Toszka, potem do 1945 - baronów von
Welczek, do których należały również Niepaszyce, Przyszówka,
Brzezinka, Ligota, Dzierżno i Czechowice. Dzięki temu rodowi Łabędy
przekształciły się w rozwiniętą wioskę rolniczą. Również
z ich fundacji w latach 1716-1719 rozbudowano kosciół.
W 1848 roku wrocławski kupiec N.J.Caro założył Hutę
"Hermina" (ob. Huta Łabędy), a w 1894 roku uruchomiono
walcownię blach. Po wojnie w oparciu o prasownię z 1939 roku
powstały zakłady Bumar-Łabędy. W Łabędach znajduje się też
jedna ze śluz na Kanale Gliwickim.
Podczas wojny istniał tu obóz pracy, Polacy i alianccy jeńcy
zatrudnieni byli w hucie i cegielni. W okresie powojennym były tu
dwa obozy NKWD (w pobliżu Huty i na terenie samej huty) dla Ślązaków
i ludności niemieckiej z Dolnego Śląska, zatrudnionej przy
demontażu maszyn i urządzeń. Z powodu chorób i głodu zmarło
ok. 1700 osób. Tu zaczynał się szeroki tor kolejowy i stąd
wywożono również Ślązaków do obozów w Rosji -
szacuje się, że przez łabędzki obóz przeszło 50 tys. więźniów.
Na terenie huty znajdują się zapomniane masowe mogiły.
W 1954 r. osiedle uzyskało status miasta, ale na krótko
bo w 1964 r. Łabędy włączono do Gliwic.
|