|
Październikową eskapadę „Metamorfoz” szefowa działu
wycieczek wewnętrznych, czyli Iwona, zaplanowała do skansenu w
Chorzowie, a mówiąc oficjalnie do Muzeum „Górnośląski Park
Etnograficzny w Chorzowie” (ta nazwa obowiązuje równo od czterech
lat). Niestety jako eskapada wyjazd nie doszedł do skutku, do dziś nie
wiadomo dlaczego, bo nikt z zaproszonych nie był uprzejmy odpisać,
pojechali tylko sami organizatorzy, a co widzieli w skrócie pokażą.
Lepsze warunki na jesienny spacer trudno było sobie wymarzyć.
Pierwotnie skansen powstać miał na terenie Parku Kościuszki.
Jego zaczątkiem były przeniesiony w 1938 roku z Syryni kościół
drewniany (1510) oraz spichlerz dworski z Gołkowic (1688). Inicjatorem
budowy był dr Tadeusz Dobrowolski, ówczesny wojewódzki konserwator
zabytków, dyrektor Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz zasłużony
teoretyk i praktyk w dziedzinie nowoczesnego muzealnictwa polskiego.
Do tej idei powrócono w 1952 roku, kiedy to na Walnym Zjeździe
Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zgłoszono wniosek o
utworzenie skansenu na terenie Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w
Chorzowie. W kolejnych latach zewidencjonowano na terenie ówczesnego
województwa katowickiego 850 obiektów drewnianych, z których wytypowano
te nadające się do przeniesienia i rekonstrukcji.
W t964 roku na teren Parku trafiły pierwsze obiekty: wiatrak z
Grzawy (1813.) i spichlerz plebański z Warszowic (poł. XVIII w.), po
czym prace na kilka lat przerwano. W latach 1969–1975 ukształtowano
teren, posadzono drzewa, zbudowano trzy stawy oraz ciek wodny niezbędny
do uruchomienia młyna i folusza; wybudowano infrastrukturę techniczną.
Uroczyste otwarcie skansenu miało miejsce 5 maja 1975 roku.
Skansen liczył wówczas 33 obiekty. W 2002 roku skansen chorzowski
umieszczono na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego.
Obecnie liczy 102 zabytkowe obiekty, wliczając w to obiekty małej
architektury i nie jest koniec :)
Zapraszamy na spacer.
|
