W latach 1795–1831 r. Sławików był w posiadaniu rodziny Eichendorffów z Łubowic. Od 1831 r. wieś należała do rodziny Eickstedtów. Przed 1865 r. stanął tutaj neoklasycystyczny pałac zaprojektowany przez architekta Adalberta von Eickstedta. Budowlę kazał wznieść Ernst Eickstedt, który wkrótce potem zmarł. Posiadłość przeszła w ręce Ernsta juniora, potem wnuka Guido i prawnuka Rudolfa. Z początkiem 1945 r. rodzina Eickstedtów opuściła pałac w Sławikowie. Na terenie miejscowości toczyły się walki o przyczółek łubowicki Niemców z Armią Czerwoną, podczas których pałac został częściowo zniszczony. 

   Po 1945 r. wyposażenie pałacu zostało rozkradzione. Pałac zaniedbany i zdewastowany w czasach Polski Ludowej popadł w ruinę. Ruiny pałacu otoczone są zaniedbanym parkiem, w którym znajduje się wiele rzadkich okazów drzew m.in. kasztanowca jadalnego. Frontowa elewacja pałacu ma 62 m. długości a całość nawiązuje do antycznych wzorców. W parku w pewnym oddaleniu od pałacu ruiny neogotyckiej kaplicy – mauzoleum i nikłe ślady po rodowym cmentarzu. W otoczeniu rezydencji przetrwały również resztki folwarku. Z budynków gospodarczych w najlepszym stanie znajduje się spichlerz z przełomu XVIII i XIX w. 

I piętro

II piętro