Dzielnica ta, włączona do Gliwic w 1975 roku, jest unikalnym założeniem urbanistycznym, na powstanie którego miały wpływ m.in. względy polityczne i ideologiczne. Jego pierwsza nazwa to S.A.-Siedlung Eichenkamp, później w czasie wojny zmieniona na Glaubenstatt, a po wojnie na „Wilcze Gardło”.

Historia jego początków wiąże się z okresem III Rzeszy, kiedy to opracowano w 1936 roku wytyczne oraz ogólne założenia dla tego typu osiedli. Polegały na budowie małych, samowystarczalnych osad, składających się z niedużych, dwukondygnacyjnych domków jednorodzinnych wraz z zabudowaniami gospodarczymi i niewielkich ogrodów. Domy miały być skromne, ujednolicone formą architektoniczną i rodzajem użytych materiałów wykończeniowych. Elewacje proste, wręcz ascetyczne, bez zbędnych detali (wyjątek np. w wielorodzinnych domach przy ul. Goździkowej zachowały się jeszcze drewniane okiennice). Dachy spadziste niekiedy z lukarnami, kryte dachówką ceramiczną.

   I tak zaprojektowano dawne osiedle S.A.- Siedlung Eichenkamp a obecne Wilcze Gardło. Wykonania tego zadania podjął się bytomski architekt Rudolf Fischer. Należy jednocześnie zaznaczyć, że pomijając względy ideologiczne, w zasadach kompozycji przestrzennej osiedla zostały wcielone koncepcje idei „miasta-ogrodu”. I to przede wszystkim świadczy o jego wartości i unikalności. Osada powstała na terenie podmokłego lasku należącego do wsi Smolnica, nazywanego "Wilkiem" (źródła potoku Rzyketka). 1 kwietnia 1941 roku osiedle stało się samodzielną jednostką administracyjną, a robocza nazwa osiedla "SA-Siedlung Eichenkamp" została przemianowana na Glaubenstadt (Wierne Miasto). W 1945 roku nazwę osiedla zamieniono na Wilcze Gardło.

   Po wojnie zamieszkali tu w dużej części reemigranci z Lotaryngii oraz rodziny górnicze z okolicznych wsi. Od 1952 roku do roku 1975 osiedle Wilcze Gardło było samodzielną jednostką administracyjną w ramach powiatu. Po reformie administracyjnej w 1975 roku zostało przyłączone do Gliwic. 

   Oś ta zaczynała się drogą dojazdową z Gliwic (ul. Traktorzystów) do osiedla i prowadziła poprzez bramę w dawnym budynku zebrań mieszkańców. Dalej przebiegała przez rynek i ulicę Orchidei  (jedyna ulica z zabudową szeregową z mieszkaniami przeznaczonymi dla nauczycieli ) i kończyła się na stadionie, za którym zlokalizowano cmentarz.

   W samym osiedlu mamy następujące przykłady zabudowy mieszkaniowej: przy Placu Jaśminów wielorodzinne budynki z usługami w parterze, tworzące zabudowę wokół rynku. Budynki wolnostojące np. przy ul. Azalii, Lewkonii, Krokusów, budynki bliźniacze m.in. ul. Astrów, Krokusów, budynki wielorodzinne przy ul. Goździkowej i wspomniane już budynki w zabudowie szeregowej przy ul. Orchidei.

Należy też wymienić obiekty charakterystyczne dla Wilczego Gardła jak: dawny Dom Wspólnoty – dominujący nad zabudową rynku, Szkołę Podstawową będącą drugim obiektem po w/w Domu  wyróżniającym się ciekawą architekturą oraz stację transformatorową przy ul. Magnolii.  

   Jednorodzinne domki mają proste formy, gładkie ściany, żadnych podziałów czy ornamentów, choć do dziś wiele z nich zostało już przebudowanych. Wewnątrz są dwa niewielkie pokoje, kuchnia i aneks gospodarczy na parterze, a na piętrze dwie małe sypialnie i klatka schodowa. Przy każdym domu znajduje się sporych rozmiarów ogród, tzw Heimatstil.