1). O. BONIFACY JÓZEF WIESCHOLLEK (1887-1964)

Urodził się 6 lipca 1887 roku na Górze Św. Anny. Obłóczyny odbyły się 7 kwietnia 1906 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1913 roku. Znał dobrze język polski i dlatego często tłumaczył na język polski kazania kard. Bertrama na Górze Św. Anny. Zarząd prowincji św. Jadwigi otrzymał w kwietniu 1921 roku pozwolenie biskupa wrocławskiego na osiedlenie się w Gliwicach. Organizowanie nowej placówki polecono między innymi O. Bonifacemu. W 1925 roku został mianowany kuratusem. Dzięki jego staraniom, bardzo szybko udało się zmobilizować ludzi i wspólnymi siłami doprowadzić do oddania w 1925 roku do użytku sakralnego sali tanecznej przylegającej do klasztoru. Urząd kuratusa pełnił w Gliwicach do 1936 roku. Przed II wojną światową, został gwardianem na Górze Św. Anny. Przeżywał wtedy ciężkie chwile. Został przez gestapo z całym konwentem wypędzony z klasztoru i otrzymał zakaz przebywania w całej Rzeszy Niemieckiej. Wrócił po latach tułaczki ponownie na Górę Św. Anny. W następnych latach pełnił urząd gwardiana w klasztorach: w Kłodzku, Borkach Wielkich i Nysie. Pod koniec życia służył jako kapelan u Sióstr w Ołdrzychowicach Kłodzkich. Zmarł 3 stycznia 1964 roku w Ołdrzychowicach Kłodzkich. Miejsce wiecznego odpoczynku znalazł na cmentarzu klasztornym na Górze Św. Anny.

2). O. ANTONI STANISŁAW PŁACZEK (1886-1961)

Urodził się 7 maja 1886 roku w Pisarzowicach. Należał do pierwszych uczniów otwartego w 1899 roku we Wrocławiu-Karłowicach Kolegium Serafickiego. W roku 1905 zdał maturę we wrocławskim gimnazjum św. Macieja. Po maturze wstąpił do Zakonu. Nowicjat odbył w Ottbergen, gdzie 25 kwietnia 1905 roku otrzymał habit franciszkański. Po powrocie do Wrocławia podjął studia seminaryjne. Dnia 23 grudnia 1923 roku otrzymał z rąk kard. Jerzego Koppa święcenia kapłańskie. Był jednym z pierwszych neoprezbiterów nowo powstałej Prowincji św. Jadwi-gi. Po święceniach kapłańskich pracował na Górze Św. Anny. W roku 1918 kapituła prowincjalna powołała go na urząd magistra nowicjatu, który pełnił przez sześć lat. W roku 1924 ówczesny prowincjał, mianował go komisarzem zależnego od prowincji św. Jadwigi komisariatu litewskiego. Kapituła prowincjalna w 1936 roku obradująca we Wrocławiu ustanowiła go kuratusem w Gliwicach. Urząd ten pełnił do 1939 roku. Po II wojnie światowej odremontował należący do franciszkanów kościół i klasztor św. Idziego na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu. Ostatnie lata swego życia spędził w klasztorze w Raciborzu, gdzie zmarł dnia 31 grudnia 1961 roku. Został pochowany na cmentarzu w Raciborzu-Płoni.

3). O. JACEK ALFRED TERNKA (1905-1977)

Urodził się 25 grudnia 1905 r. w miejscowości Pietraszyn k. Raciborza. Ukończył Niższe Seminarium Duchowne Franciszkanów w Nysie. Nowicjat odbył w latach 1922-1923 w Borkach Wielkich. Święcenia kapłańskie przyjął 23 stycznia 1929 roku we Wrocławiu. Uchodził za wytrawnego kaznodzieję, dlatego też zarząd prowincji mianował go misjonarzem ludowym. W sierpniu 1939 roku, kapituła prowincjalna powierzyła mu urząd kuratusa w Gliwicach, który pełnił przez trzy lata. Propagował nabożeństwa ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i Chrystusa Króla. W latach 1946-1959 był proboszczem w Borkach Wielkich. Przez pewien okres czasu był lektorem w Niższym Seminarium Duchownym w Nysie. Następnie przez długie lata był proboszczem w Nysie. Zmarł na Górze Św. Anny 9 maja 1977 roku. Pogrzebano go na cmentarzu klasztornym na Górze Św. Anny.

4). O. MAKARY BARKA

Urząd proboszcza pełnił w latach 1943-1945

5). O. WOJCIECH KAROL KACZMARCZYK (1905-1983)

Urodził się 7 stycznia 1905 roku w Siemianowicach. 29 września 1922 roku rozpoczął nowicjat. Święcenia kapłańskie przyjął 15 kwietnia 1928 roku. W dniu 15 lutego 1940 roku aresztowany został przez gestapo w klasztorze w Miejskiej Górce. W sierpniu tego samego roku wywieziono go do Poznania, a następnie z grupą księży  franciszkanów do Dachau. Szczęśliwie doczekał się wolności 29 kwietnia 1945 roku. We wrześniu 1945 roku z Katowic-Panewnik przybył do Gliwic. Od 29 września 1945 roku do 26 sierpnia 1948 roku był gwardianem i proboszczem. Z Gliwic powrócił do macierzystej Prowincji Wniebowzięcia NMP. Zmarł 11 listopada 1983 roku w Opolu.

6). O. OSWALD JAN OTRZONSEK (1890-1962)

Urodził się 28 kwietnia 1890 roku w Bełku pow. Rybnik. Był uczniem Kolegium Serafickiego we Wrocławiu-Karłowicach. Nowicjat odbył w latach 1910-1911 w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 8 kwietnia 1916 roku we Wrocławiu. Po święceniach kapłańskich pracował jako stacjonariusz: w Prudniku, Borkach Wielkich i Raciborzu. Był także gwardianem w Borkach Wielkich, na Górze Św. Anny i Nysie. Definitorium Prowincji powierzyło O. Oswaldowi w 1935 roku budowę nowego klasztoru w Raciborzu. Po II wojnie światowej był przełożonym w Dusznikach Zdroju i Gliwicach. Od czerwca 1950 roku do maja 1957 roku pełnił obowiązki pierwszego powojennego proboszcza parafii franciszkańskiej w Gliwicach. Po odzyskaniu klasztoru w Prudniku w 1956 roku został jego gwardianem. Wyremontował kościół św. Józefa i klasztor. Udało mu się w dużej części sprowadzić inwentarz kościoła i klasztoru, który był rozproszony niemal po całej Polsce. Ostatni okres życia spędził w Borkach Wielkich, gdzie zmarł 17 stycznia 1962 roku. Pochowany został na cmentarzu klasztornym w Borkach Wielkich.

Urodził się 31 grudnia 1910 roku w Starym Ujeździe. Był uczniem Niższego Seminarium Franciszkanów w Nysie. Nowicjat odbył w Borkach Wielkich w latach 1933-1934. Studiował filozofię i teologię w Kłodzku i Wrocławiu. Dnia 8 stycznia 1939 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po święceniach pracował w duszpasterstwie we Wrocławiu-Karłowicach. W latach 1942-1950 pełnił funkcję wikarego parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Gliwicach. W roku 1950 Zarząd powierzył mu zadania prefekta i wychowawcy młodego pokolenia franciszkańskiego w Niższym Seminarium w Nysie. W roku 1957 został proboszczem w Gliwicach. Był to bardzo trudny okres dla parafii. Zrodziła się wtedy idea budowy nowego kościoła. Władze państwowe nie wyraziły zgody. W 1960 roku doszło do prowokacji milicji przed kościołem Serca Pana Jezusa. Służby Bezpieczeństwa bezprawnie usunęły krzyż. Proboszcz był w tym czasie śmiertelnie chory. Zmarł 29 czerwca 1960 roku w szpitalu św. Jadwigi w Chorzowie. Pogrzebano go na cmentarzu klasztornym na Górze Św. Anny.

8). O. PATRYK TADEUSZ KROTOWICZ (1930-2000)

Urodził się 17 lutego 1930 roku w miejscowości Smordwa (obecnie Ukraina). W roku 1937 rodzina przeprowadziła się do Lwowa. W czerwcu 1946 roku Krotowiczowie udali się na Ziemie Odzyskane. Początkowo zatrzymali się w Szczecinie, a od stycznia 1947 roku zamieszkali na stałe we Wrocławiu. Jako absolwent Kolegium Serafickiego we Wrocławiu wstąpił w 1948 roku do Zakonu.  12 sierpnia 1948 roku otrzymał habit zakonny i otrzymał imię Patryk. Studia seminaryjne odbywał we Wrocławiu i Kłodzku. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 czerwca 1954 roku w Opolu z rąk ks. bp Zygmunta Golińskiego. Po święceniach, pracował w Kłodzku. W latach 1956-1957 był wikarym parafii we Wrocławiu. Krótki czas przebywał w Nysie. Od roku 1958 do 1961 był rektorem Konwiktu w Głubczycach. W latach 1961-1970 przebywał w Gliwicach, gdzie pełnił obowiązki proboszcza parafii. Był znanym i cenionym rekolekcjonistą i misjonarzem ludowym. Ostatnim klasztorem jego pobytu był konwent we Wrocławiu. Zmarł w dniu 12 kwietnia 2000 roku. Spoczywa na cmentarzu klasztornym we Wrocławiu-Karłowicach.

9). O. TEOFIL GERARD WYLEŻOŁ (1931-2000)

Urodził się 24 lutego 1931 roku w Gliwicach-Łabędach. W latach 1937-1945 uczęszczał do szkoły powszechnej w Łabędach. Od zakończenia wojny, nieprzerwanie do roku 1949 był organistą parafii pw. św. Jerzego i sekretarzem kancelarii parafialnej. We wrześniu 1949 roku został przyjęty do Niższego Seminarium Franciszkanów w Nysie. Dnia 15 kwietnia 1951 roku złożył prośbę o przyjęcie do Zakonu. Nowicjat odbył w latach 1951-1952 w Borkach Wielkich. Studia seminaryjne odbywał w latach 1952-1958 we Wrocławiu i Kłodzku. Święcenia kapłańskie przyjął 16 lutego 1958 roku we Wrocławiu. Sakramentu kapłaństwa udzielił mu ks. bp Andrzej Wronka. Po święceniach kapłańskich pełnił obowiązki wikariusza parafialnego we Wrocławiu. W roku 1964 został gwardianem na Górze Św. Anny. W latach 1970-1982 pracował jako proboszcz w Gliwicach. W czasie jego posługi kościół otrzymał nowy wystrój. W roku 1982 r. został przeniesiony na Górę Św. Anny gdzie pozostał do końca swojego życia. Do roku 1991 spełniał obowiązki proboszcza parafii, a od 1991 był duszpasterzem pielgrzymów w sanktuarium. Na Kapitule Prowincjalnej w roku 1997 został wybrany Definitorem Prowincji. Odszedł do Pana 3 lutego 2000 roku. Spoczywa na cmentarzu klasztornym na Górze Św. Anny.

10). O. ŁUKASZ JAN SCHWIETZ

Urodził się 25 czerwca 1935 roku w Dobrzeniu Wielkim. W roku 1949 ukończył szkołę podstawową w rodzinnej miejscowości. W czternastym roku życia został uczniem Kolegium Serafickiego Franciszkanów we Wrocławiu. Nowicjat odbył w Borkach Wielkich w latach 1951-1952. Po złożeniu profesji czasowej rozpoczął studia filozoficzno-telogiczne w WSD Diecezji Opolskiej w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał10 maja 1959 roku w Borkach Wielkich, z rąk ks. bpa Ordynariusza Opolskiego Franciszka Jopa. Jako młody kapłan, zaraz po święceniach, został skierowany do pracy w Prudniku. Następną, placówką były Głubczyce, gdzie był wikarym domu i katechetą. W latach 1967-1973 pracował w charakterze wikariusza parafialnego w Kłodzku, jednocześnie był wikarym klasztoru. Zarząd Prowincji w 1973 roku wybrał go gwardianem w Borkach Wielkich. Urząd ten wraz z funkcją proboszcza spełniał do 19 sierpnia 1982 roku. Przez krótki czas 1982-1983 był proboszczem w Gliwicach. W 1983 roku zgłosił swoją gotowość pracy w Niemczech przy klasztorze franciszkanów i sanktuarium maryjnym w Marienweiher. W latach 1988-1994 był proboszczem parafii pw. św. Franciszka w Norymberdze.

11). O. IGNACY KLAUDIUSZ SIKORA (1934-1996)

Urodził się 26 listopada 1934 roku w Nysie. We wrześniu 1940 roku rozpoczyna naukę w szkole powszechnej w Nysie. Jednak na skutek działań wojennych, w marcu 1945 roku rodzina Sikorów opuszcza Nysę i udaje się do Bawarii i zamieszkuje w okolicy Ratyzbony. W miejscowej katedrze otrzymał sakrament Bierzmowania. We wrześniu 1946 roku wrócili do Łubia k. Gliwic. Tu Klaudiusz kontynuował naukę, którą ukończył w roku 1949. We wrześniu tego samego roku został przyjęty do Niższego Seminarium Franciszkanów w Nysie. Dnia 14 lipca 1952 roku zostaje przyjęty do nowicjatu. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Opolskiej. Dnia l lutego 1959 roku w Nysie otrzymał święcenia kapłańskie. W roku 1960 został skierowany na studia z zakresu filologii polskiej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Miejscami jego kapłańskiej pracy, były klasztory: Głubczyce, Racibórz, Kłodzko, Duszniki Zdrój, Nysa, Kłodzko (powtórnie), Wrocław, Gliwice, Racibórz (powtórnie) i Wrocław (powtórnie). O. Ignacy pełnił w życiu zakonnym różne zadania: profesora WSD, referenta ds. misji ludowych i zagranicznych, bibliotekarza prowincji, wikarego parafii i klasztoru, duszpasterza akademickiego i misjonarza. Zarząd Prowincji w roku 1982 wybrał go gwardianem i proboszczem w Gliwicach. W tym czasie rozpoczęto ponowne starania o budowę kościoła. O. Ignacy miał wielki talent kaznodziejski, chętnie był słuchany przez wiernych i zapraszany przez księży do parafii z posługą misyjną, rekolekcyjną i odpustową. Jego kazania zawsze były dobrze przygotowane pod każdym względem. Był na bieżąco w sprawach Kościoła, wydarzeń w świecie, oczekiwań i potrzeb dzisiejszego człowieka pragnącego żyć Bogiem i poszukującego sensu i celu życia. Zmarł 12 marca 1996 roku w czasie odprawiania Mszy św. głosząc misje w parafii pw. św. Marii Magdaleny w Jesionej w diecezji opolskiej. Spoczywa na cmentarzu klasztornym we Wrocławiu-Karłowicach.

12). O. FLORIAN MARIAN GROCHOLSKI (1948-1993)

Urodził się 10 marca 1948 roku w Rusocinie, niedaleko Nysy. Wykształcenie podstawowe zdobył w Starym Paczkowie. Do Liceum Ogólnokształcącego uczęszczał w Paczkowie. Po maturze został przyjęty do Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego. Służba wojskowa przerwała jego studia seminaryjne w Nysie. Po wojsku, dnia 7 grudnia 1970 roku zwrócił się z prośbą, do O. Prowincjała o przyjęcie do franciszkańskiej Prowincji św. Jadwigi. Dnia 17 września 1971 roku rozpoczął nowicjat w Borkach Wielkich. Dalsze studia seminaryjne odbył w Kłodzku. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1976 roku w katedrze wrocławskiej. Miejscami jego kapłańskiej i zakonnej posługi były klasztory: Borki Wielkie, Wrocław, Kłodzko, Gliwice, Głubczyce, Racibórz (kapelan Sióstr Franciszkanek Marii Nieustającej Pomocy w Krzyżanowicach), Prudnik i Legnica. W latach 1983-1985 pełnił funkcję proboszcza w Gliwicach. Dnia 15 lipca 1993 roku. otrzymał obediencję z Legnicy do Zieleńca. Już jej nie wykonał, na przeszkodzie stanęła przewlekła choroba nerek. Dnia 24 sierpnia 1993 roku został włączony do programu hemodializ w Szpitalu Rejonowym w Głubczycach. Odszedł do Pana 10 września 1993 roku w Głubczycach. Został pochowany w krypcie kościoła franciszkanów w Głubczycach.

13). O. BARNABA KAZIMIERZ PECIA (1940-1995)

Urodził się 4 stycznia 1940 roku w Krakowie. W roku 1946 rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Krakowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej został przyjęty do gimnazjum. Po otrzymaniu promocji do klasy X, przerwał naukę i odczuwając pragnienie służenia Bogu poprosił o przyjęcie do nowicjatu Ojców Bernardynów. Dnia 25 sierpnia 1956 roku rozpoczął nowicjat. Po nowicjacie studiował w WSD Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej. W listopadzie 1958 roku poprosił o zwolnienie ze ślubów zakonnych, które otrzymał. W roku 1959 zdał maturę w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie. W roku 1961 została przyjęta jego prośba o przyjęcie do prowincji św. Jadwigi. Nowicjat odbył w Borkach Wielkich w latach 1961-1962. Po nowicjacie podjął studia seminaryjne w Kłodzku. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lutego 1968 roku w Kło-dzku. Miejscami jego kapłańskiej i zakonnej pracy, były klasztory: Kryniczno, Nysa, Prudnik i Gliwice. W latach 1985-1994 był proboszczem w Gliwicach. W tym czasie rozpoczęto budowę nowego kościoła i klasztoru. Zakonnicy wprowadzili się do nowego klasztoru w 1996 roku. O. Barnaba był znanym misjonarzem ludowym. W 1994 roku zachorował śmiertelnie i zmarł 16 czerwca 1995 roku w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym Księży Zmartwychwstańców w Krakowie-Wola Duchacka.

14). O. ZENON KIJACZKO

Urodził się 21 marca 1958 roku w Mosznie. Mając 6 lat wraz z rodzicami wyjechał z byłego ZSRR do Polski. Wykształcenie podstawowe zdobył w Głogówku, następnie uczył się w szkole zawodowej w Kędzierzynie-Koźlu. W roku 1976 złożył prośbę o przyjęcie do Zakonu. Nowicjat odbywał w Borkach Wielkich w latach 1976-1977. Po złożeniu profesji czasowej w międzyczasie uzupełniał wykształcenie w zakresie szkoły średniej w Liceum Ogólnokształcącym w Kłodzku. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Druchowym w Kłodzku. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 maja 1983 roku. Po święceniach został skierowany do klasztoru w Raciborzu jako wikariusz parafii. W latach 1985-1994 był wikariuszem parafii w Gliwicach i proboszczem w Nysie. W roku 1994 został proboszczem 'w Gliwicach. Funkcję proboszcza pełnił do 1997. Obecnie jest na Górze Św. Anny. Jest absolwentem i doktorantem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

15). O. EMANUEL KRZYSZTOF ŻAK

Urodził się 2 września 1963 roku w Gliwicach. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w roku 1970. Po jej ukończeniu kształcił się w Liceum Zawodowym. W roku 1983 wstąpił do Zakonu franciszkańskiego. Nowicjat odbył w latach 1983-1984 w Borkach Wielkich. Od roku 1984 podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Kłodzku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 maja 1990 roku we Wrocławiu-Karłowicach. Został skierowany do pracy w Krynicznie k. Wrocławia, w charakterze wikarego domu i parafii. Obowiązki wikariusza spełniał do 17 sierpnia 1992 roku. Z Kryniczna został przeniesiony do Nysy, gdzie też został wikariuszem parafii. Kontynuował studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskując tytuł mgr lic. teologii. Od 5 sierpnia 1997 roku służy jako proboszcz wspólnocie parafialnej w Gliwicach. Funkcję proboszcza pełnił wraz z urzędem wikarego klasztoru. Od 29 lipca 2000 r. pełni funkcję proboszcza wraz z urzędem przełożonego domu (gwardiana)