„Gliwickie Metamorfozy”

Szkoła nr X ob. SP 20 – ul. Śliwki

Anna Kołodziej

Zdjęcia: Marek Kołodziej

 

I.2009
www.gliwiczanie.pl gliwickie_metamorfozy@op.pl  

 


       
   Szkolnictwo w dzielnicy Szobiszowice ma długą historię. Pierwsze wzmianki datowane są na XVI wiek i mówią o istnieniu
i działalności na tym terenie szkoły parafialnej, do której uczęszczały dzieci nie tylko z Szobiszowic ale również z pobliskich wsi Szałszy i Żernik. Absolwentami owej szkoły byli m.in. późniejsi proboszczowie kościoła św. Bartłomieja.
       

   W miarę zwiększania się liczby dzieci oraz wprowadzania obowiązku szkolnictwa zaistniała potrzeba ciągłej rozbudowy szkół.

   W początkach XIX wieku dzieci z Szobiszowic uczęszczały do szkół nr VI (teraz Zespół Szkół Mechaniczno-Elektronicznych)
i VII (teraz Szkoła Podstawowa nr 7 im. A. Mickiewicza), jednakże gdy coraz bardziej zaczęło przybywać uczniów i coraz bardziej doskwierały przepełnione klasy zdecydowano się na budowę nowej szkoły – szkoły nr X dzisiejszej SP 20. Do rejonu tej szkoły należały ulice:

§         Hegenscheidt Str. – ul. J. Śliwki

§         Toster Str. – ul. Toszecka (numery 27-71)

§         Welczeck Str – ul. Uszczyka

§         Heinzemühl Str – ul. Św. Urbana

§         Industrie Str. – ul. Przemysłowa

§         Damm Str. – ul. Przy tamie

§         Am Bohrloch – ul. Wiertnicza

§         Gut Str – ul. Dworska

§         Heinrich Str – ul. Harcerska

§         Alexander Str. – ul. Sokola

§         oraz mniejsze uliczki jak widać na poniższych mapkach
       
1911 rok

 2008 rok
   

   Prace przy budowie nowej szkoły rozpoczęto 11 sierpnia 1906 roku. Budowę ukończono dnia 1 kwietnia 1908 roku, a koszt budowy wraz z elementami wyposażenia wyniósł 292 tyś. marek. Projekt szkoły był dziełem radcy budowlanego Kranza, natomiast funkcję mistrza budowlanego objął Draub.

   Efektem było powstanie 24 – klasowego budynku złożonego z 3 – piętrowej części głównej, która w celu osiągnięcia lepszego oświetlenia została cofnięta od ulicy o 24,5 m, oraz dwóch 1 – piętrowych skrzydeł bocznych, w których mieściło się mieszkanie woźnego oraz pomieszczenia pomocnicze.
       
     Nad wejściami do budynku i bramą wjazdową na dziedziniec zostały umieszczone popiersia nauczyciela, ucznia i uczennicy:  
       

   Na dziedzińcu szkoły znalazło się miejsce na umiejscowienie Sali gimnastycznej oraz ubikacji. Wygospodarowano również miejsce na ogród botaniczny. Sala gimnastyczna była udostępniana innym szkołom oraz klubom sportowym.

   Ciekawostką jest fakt, że budynek szkoły był w owych czasach widoczny z ul. Zwycięstwa (WilhelmStr.). Wyróżniała się głównie wieża z oryginalnym zegarem, który jest konserwowany i działa do dziś.

   Udało nam się dostać na tą wieżę i widok z niej rozpościerał się na całą okolicę:
   

    Budynek szkoły był wykorzystywany przez wojska francuskie w czasie plebiscytu, następnie ulokowały się tam wojska polskie, a zaraz po II wojnie światowej budynek był wykorzystywany jako schronienie dla przesiedleńców.

   Nauka w budynku szkoły ruszyła więc dopiero po kilku latach po zakończeniu wojny, wcześniej uczniowie uczęszczali do pobliskiej SP VI.

   W szkolnej bibliotece został utworzony kącik historyczny, w którym przechowywane są pamiątki z dawnych lat takie jak odznaczenia, zdjęcia pierwsze książeczki, najstarsza kronika szkoły jak i pamiątki po uczęszczającym do tej szkoły Generale J. Ziętku o czym informuje nas tablica przy głównym wejściu do budynku.
   
       
    Na koniec kilka zdjęć z wnętrza szkoły, posadzki wyłożone znanymi nam ze wszystkich szkół płytkami, korytarze, schody…
   
   


Źródła: 

Roczniki Muzeum w Gliwicach,

zbiory prywatne,

J. Schmidt „7 wieków szkolnictwa”