Gliwickie MetamorfozY

Dzielnice Gliwic Żerniki

Małgorzata Malanowicz

www.gliwiczanie.pl gliwickie_metamorfozy@op.pl  

 

 

       

   Żerniki zajmują teren od lasu łabędzkiego do granic Maciejowa. Wieś otrzymała w 1278 roku prawo magdeburskie i od początku była ściśle związana z Gliwicami – połowa ziem była w rękach prywatnych, a połowa należała do miasta. Najstarsze zapisy mówią o nazwie: Sirnik, Syrdnik i dopiero na końcu Zernik. Nazwa Żerniki wzięła się prawdopodobnie z tego iż u początków była to wieś służebna a jej mieszkańcy "żerdnicy" zajmowali się przygotowaniem, transportem żerdzi i rozbijania namiotów dla podróżującego władcy lub jego urzędników.

   
       
   Po epidemii cholery w latach 1632–1633 i 1644, opustoszałe ziemie włączono do dóbr szlacheckich. W 1836 roku grunta te zakupiła Antonia von Gröling. Antonia wraz z mężem Albertem, zamieszkiwali w pałacu w Szałszy. Za ich czasów rozpoczęto wielkie prace nad osuszeniem okolicznych bagien. Po ich śmierci właścicielem dóbr w 1860 roku stał się ich syn Wiktor, służący wówczas w stopniu porucznika w I szwadronie ułanów w Gliwicach. W 1877 wybudował na miejscu wcześniejszego nowy pałac w tzw stylu Tudorów.

   
   Przedstawiciele tego rodu spoczywają na małym przykościelnym cmentarzu w Szałszy

       
   9 marca 1834 w Żernikach wybuchł wielki pożar, który strawił stodoły, owczarnię i spichlerz należące do majątku oraz 21 domów mieszkańców i liczne zabudowania gospodarskie.
       

   Początkowo dzieci z Żernik i Czekanowa chodziły do szkoły w Szałszy, gdy liczba dzieci znacznie wzrosła, w 1851 roku zakupiono parcelę i w 1856 wybudowano dużą szkołę oraz niewielki domek z mieszkaniem. W 1894 roku w tej szkole uczyło się 236 uczniów. Szkołę tę ukończył Emanuel Czmok, znany przyrodnik i folklorysta.

       

   Podczas pierwszej wojny światowej wielu biorących udział w działaniach wojennych mieszkańców poległo. Poświęcono im pomnik.

   Na zmianę oblicza Żernik wpłynęło włączenie tej gminy do miasta w 1927 roku. Zamieszkało tu wielu górników z kopalń Zabrza i Gliwic. Na terenach wykupionych również od Grölingów powstało w 1935 roku według projektu architekta Meyera wzorcowe osiedle robotnicze (147 domków w sześciu typach), z domami zaopatrzonymi w elektryczność i bieżącą wodę. Przy każdym domu stworzono możliwość hodowli drobnej zwierzyny domowej.

Zbudowano wtedy również nową, 8-klasową szkołę i dom gminny.

   W 1930 roku Wiktor von Gröling młodszy, sprzedał gminie teren pod budowę kościoła katolickiego w Żernikach. Dawną stodołę dworską przebudowano na świątynię, a budynek spichlerza przystosowano na plebanię. Autorem projektu przebudowy był miejscowy mistrz budowlany Nawrat. Z powodów finansowych odstąpiono wtedy od projektu, który przewidywał budowę dzwonnicy. Większość wyposażenia kościoła, w tym witraże pochodziły z darów mieszkańców Żernik. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał 6 września 1931 roku kardynał Bertram. 

   

   

   

   

   

   

Dzwonnica zbudowana w 2006 roku

   

   Na terenie parafii przy moście nad potokiem znajduje się przydrożna kaplica poświęcona św. Janowi Nepomucenowi, niestety figurę niedawno skradziono. Została ona wybudowana w miejscu, gdzie w okresie wojny 30-letniej chowano w masowym grobie zmarłych na cholerę. W XIX wieku Żerniki ponownie nawiedziła wielka zaraza. 

   

       
       

       
  Legendy, podania, bajki....  
       

 

 

Materiały źródłowe:

Barbara i Damian Recław, Dzieje Żernik

Jacek Schmidt, Historia kościołów w Gliwicach, Gliwice 1998

www.kuria.gliwice.pl

www.zerniki.gliwice.pl

www.montes.pl

 

Zdjęcia archiwalne: 

Oberschlesien im Bild

www.zerniki.gliwice.pl